„Moja Lady Jane” – Cynthia Hand, Brodi Ashton, Jodi Meadows

Oryginalny tytuł: My Lady Jane
Liczba stron: 432
Wydawnictwo: Sine Qua Non 
Tłumaczenie: Maciej Pawlak
Cykl: Ladyjanistki
Moja ocena: 10/10

„A najbardziej na świecie kochała to, w jaki sposób książki przenosiły ją gdzieś daleko, poza obręb przyziemnego, dusznego życia, i pozwalały jej doświadczać setek innych żyć. Książki były jej bramą do innych światów.”

Historia Lady Jane przedstawiona przez autorki jest prawdziwa. No może nie do końca. Jednak Jane istniała naprawdę jednakże troszkę inny los ją spotkał niż w prawdziwym świecie. Autorki przedstawiają historię młodej dziewczyny zmuszonej do małżeństwa z kompletnie obcym mężczyzną o którym na dodatek nasłuchała się wielu niepochlebnych komentarzy i do tego jeszcze musi zasiąść na tronie! I to wszystko dlatego, że obecny Król, 16 – letni Edward umiera. Ta cała sytuacja byłaby do przeżycia gdyby do tego nie dołączył fakt, że przyszły mąż Jane jest… koniem. Jest zmiennokształtnym nie panującym nad swoim darem i traktującym go jak klątwę. Jednak na głowę Jane – dosłownie, spadają większe problemy. Czy będzie potrafiła uratować królestwo? Czy Edwarda pochłonie choroba? I na co jej się zda mąż który w trakcie dnia je siano i zrobi wszystko za kawałek jabłka?

Jane, ukochana młoda Jane. Jest niesamowita. Dziewczyna z płomiennorudymi włosami, spędzająca całe dnie z nosem w książkach, ogromnie uparta i arogancka, skradła moje serce. Jest niezwykle odważna, pozytywnie nastawiona do życia, a jednak odrobinę od niego odizolowana przez otaczające ją księgi. Ona kocha czytać! A ja każdego lubię kto kocha czytać! Jak byście się zachowali gdyby matka poinformowała was, że wasz ślub odbędzie się za parę dni z kompletnie obcym mężczyzną? Ja bym uciekła gdzie pieprz rośnie! A nasza Jane staje na wysokości zadania i choć kosztuje ją to wiele to spełnia wolę jej króla który na dodatek jest jej przyjacielem i kuzynem. Gdyby na tym skończyły się kłopoty to Jane na pewno poradziła by sobie z tym bez problemu… jednak nagle znikąd spada na jej głowę korona, obowiązki króla i poddani, a ona nie ma o niczym pojęcia. Jak ma sobie poradzić? Ma koło siebie męża, jednak jak on ma jej pomóc kiedy w ciągu dnia jest koniem odpoczywającym pod jabłonią?

Gifford (mówcie do niego G) spodobał mi się od razu. Jest mężczyzną z tajemnicami i ukrywa się pod płaszczem wymyślonych skandali. Staje, nagle bez żadnego ostrzeżenia przed takimi samymi problemami jak Jane. Tylko, że on traktuje swoje transformacje o świcie w Konia, jako klątwę. Chce być przy swojej królowej w dzień i w nocy, jednak nie umie kontrolować swojego daru. W dodatku spiski jego ojca zaczynają mu coś śmierdzieć, a już później rozpoczęła się istna katastrofa.

Edward jest tylko 16 letnim chłopcem który marzy o pierwszym pocałunku kiedy dowiaduje się, że jest umierający. Kto w takim wieku chciałby coś takiego usłyszeć? Zasiadł na tronie w wieku 9 lat, a tak naprawdę w ogóle nie skosztował życia i  nagle dowiaduje się, że jego życie z kilkudziesięciu lat skraca się do kilku miesięcy. A jednak okazał się wytrwały, walczył zaciekle nie tylko z chorobą! Uczył się nowych rzeczy, stał się lepszym człowiekiem i kurcze uwielbiam go.

Reszta bohaterów była równie uważnie przygotowana, każdy z nich miał określoną funkcję w kształtowaniu się historii. Osoby potrafiące zmieniać kształt w zwierzęta były moimi ulubieńcami! Uwielbiam zmiennokształtnych, a autorki przedstawiły ten motyw niezwykle ciekawie i oryginalnie.
Zastanawia mnie i w sumie męczy fakt jak autorki to napisały. Chciałabym się dowiedzieć jak one we trzy stworzyły tę książkę. Bardzo mnie ciekawi jak się dzieliły rolami, która za co była odpowiedzialna i jak we trzy stworzyły historię która wygląda jakby pisała ją jedna osoba?

Całokształt jest oparty na prawdziwej historii. Można doszukać się Królowej Jane która rządziła królestwem Uwaga! Aż 9 dni! Jednak jej losy marnie się skończyły w rzeczywistości, a autorki pozmieniały niektóre rzeczy, pododawały coś od siebie, wplotły fantastykę i stworzyła się niesamowita całość. Dodatkowe uwagi, komentarze od nich samych były czymś nowym i bardzo na miejscu. Pasowało mi to, że autorki wtrącały swoje 3 grosze i tłumaczyły niektóre fakty. 

„Czytelnikowi łatwiej będzie wyobrazić sobie ten monstrualny ptasi nochal, jeśli przypomni sobie maski o długich dziobach, które lekarze zaczną nosić w czasie zarazy za kilkadziesiąt lat. Podobno ich twórca zainspirował się właśnie nosem Dudleya […]”

Czytając taką uwagę, bardzo łatwo wyobrazić sobie o co autorkom chodziło i było to bardzo zabawne doświadczenie. Wplatały też wiele humoru w tekst chociaż szczerzę spodziewałam się go odrobinę więcej.

 „- Czytasz mi w myślach, milady – powiedział, wdzięczny losowi za to, że małżonka nie czyta w myślach.”

Plusami jest pióro jakim posługują się autorki. Jest prosty, przyjemny i bardzo szybko się czyta. Łatwo zrozumieć niespotykane dla nas rzeczy. Historia jest ciekawa, oryginalna i naprawdę niesamowita. Trafia w serducho czytelnika niczym strzała amora. Czytając zachowania bohaterów których pokochałam od samego początku, czułam się jak matka próbująca im pomóc. Odczuwałam troskę, smutek, współczucie, radość, miłość, czułość i wzruszenie. Niezwykle się z nimi związałam, a humor dodawał tej historii takiego charakteru i przez to wszystko ta książka stała się niespotykana, zapadająca w pamięć (i w moje serducho) oraz wystrzeliła po schodach ku najlepszym książkom które do tej pory czytałam.

Minusami jest chyba tylko to, że podkreślony jest humor znajdujący się w książce, ale naprawdę spodziewałam się więcej. Jednak wcale mi to nie przeszkadza, tylko po prosu opis zawiera informację, że jest, cytuję: „Prześmieszna”, a ja bym to określiła jako zabawną w niektórych momentach.

Podsumowując, wcześniej już trochę wyrwałam się z tym mówiąc, że znajduje się w grupie najlepszych książek które dotąd przeczytałam, ale chciałabym jeszcze dodać, że ta książka nadaje się dla każdego. Dla nastolatków, dla starszych osób, dla kogoś kto czyta tylko fantastykę lub dla kogoś kto czyta tylko romans. Ta książka to totalny miks gatunków dlatego na pewno znajdzie wiele wielbicieli. Ważne, żeby książka zapadła w pamięć, ale najważniejsze jest, żeby serce pamiętało przygodę które przeżyło podczas czytania. Drżenie, przyspieszenie pulsu, każda reakcja którą wywołała ta książka… tego się nie zapomina. Polecam każdemu.